30tigers

De eerste de beste, onze Marleen is er al en waarschijnlijk Maud ook, maar dat weten we niet zeker. Het mooie is natuurlijk dat het daar eigenlijk niet om gaat en toch geeft het een speels gebeuren onderling. Het begon met de “tieners” maar zo langzamerhand krijgt ook het aantal wandelingen een plek. Het is maar een getal, maar wel een onderdeel van de kracht. In de herhaling vinden we allerlei toevoegingen die bij een reis van A naar B toch niet voorkomen. Zo bouw je een band op met elkaar en de mensen aan de route. En in de gesprekken met elkaar zien we ook dat je je de route toch een beetje van jezelf maakt doordat we er vaker komen. Het is een stimulans om naar de veertigste rondgang door te gaan.Zelfs als we het labyrint tegenkomen, lopen er toch vaak mensen nog even het labyrint erbij op het Willibrordusterrein. Zo zijn er al heuse rituelen ontstaan en laten we ons telkens weer verrassen met:  ‘’wat zal er deze ronde weer op ons pad komen’’. Zo kwamen we Marleen tegen en die was nog dertiger. Gelukkig kwamen we elkaar tegen en konden we samen nog een half rondje teruglopen naar de Maria Bron. Wel moeten we het feestje nog eens overdoen want door het vasten raak je je vaste gewoonte een beetje kwijt. Marleen is bekend met  de route door  het achterlaten van een spoor van liefde. Met haar gehaakte hartjes haalde ze zelfs de lokale krant de Uitkijkpost. Je kunt er meer over lezen in deze artikelen. Dus eigenlijk word je na dertig  rondes wel een lokale beroemdheid. In Marleens geval is dat zeer zeker het geval.