Pirola

Nostalgie of onmisbaar gezelschap? Het pelgrimeer virus sloeg op mij over met de beroemde fietsgidsen van Uitgeverij Pirola. Toendertijd, in 2011, had ik twee fietsgidsen voor de tocht naar Santiago. Deel 2 door Frankrijk en Deel 3 in het Spaanse gedeelte. De ringband was erg handig en paste precies in de voortas, het was er allemaal voor gemaakt. De inhoud was al even nuttig en omdat ik alleen fietste, waren de fietsgidsen mijn favoriete vermaak ’s avonds in de tent.  Ik had van die lichtgevende markers mee zodat ik aan het eind van de dag met grote triomf het gefietste deel kon afstrepen.
De meesters van de bekende Nederlandse fietsgidsen met ringband zijn de heren Kees en Alphons van Uitgeverij Pirola en de auteurs Clemens Sweerman en Wobien Doyer. Ik was gelijk een groot fan en was in de ban van de romantiek van een fietsboek. Ik droomde ervan hoe leuk het zou zijn zoiets te maken en ontwikkelen. Er stonden ook nostalgische foto’s in van Wobien met een croissant bij een Franse bakker en Clemens met puike fietsen uit de jaren zeventig.

Ik vroeg me soms ook af hoe enkele foto’s gemaakt moesten zijn want er zaten moeilijke bij, die wel wat planning nodig hadden of in ieder geval een fotograaf die de aankomende fietser opwachten. Ik fantaseerde hierbij  “the making off” en elke avond was de fietsgids mijn gezelschap. Het werk van de fietsgids-godfathers Kees en Alphons is een Nederlands erfgoed op zichzelf. Al jaren zijn ze toonaangevend op dit gebied en gespecialiseerd in het uitgeven van fietsgidsen. Dat ik samen met Sedat ooit zelf enkele routes in kaart zou brengen en zelfs fietsgidsen met niemand minder dan Kees en Alphons zou mogen maken is een droom die uitkwam. Wobien gaf toen het beslissende zetje om kennis te maken met Pirola. 
Door het werk wat er in een boek gaat kom je toch in aanraking met de makers, alsof er energie zit in elke bladzijde. De fietsgidsen die met je mee gereisd hebben en waar kleine tekeningetjes, vlekjes en notities in staan worden eigenlijk je dagboek. Opeens kan het terugzien van je oude fietsgids je weer herinneren aan die mooie reis. Zo zijn boeken toch van een andere orde en raken een andere laag in de fietser. Het zijn niet de boeken in de kast, maar daar staat je reis, je leven en het onmisbare gezelschap voor onderweg.